یادداشت یک وبلاگ‌نویس درباره نماینده‌ای که در روز نکبت (تنفیذ) و روز مرگ جمهوریت (تحلیف) به مردم پشت کرد. نوشته این وبلاگ‌نویس را بخوانید:
نام اصلاح طلب برایم نام خوبی نیست. اصولا آدم های این مسلک را زیاد نمی فهمیدم و دوست نداشتم. اما در جریانات پس از انتخابات این جماعت توانستند با قرار گرفتن در کنار مردم نامی کسب کنند و شاید بسیاری از خاطره های بد را از میان بردارند. اما بودند در این میان کسانی که پوشیدن خرقه سالوس را برگزیدند و سکوت برگزیدند و هرجا هم که شد، ابراز ارادتی به محضر کودتاچیان کردند.
مصطفی کواکبیان پس از اعلام کاندیداتوری موسوی شاید اولین کسی بود که با تاسیس ائتلاف مردمی حمایت از میرحسین از او حمایت کرد. که حالا نیک می دانیم چرا. چه سخنرانی های تند و آتشین و چه طرفداری سینه چاکانه که از موسوی نکرد. که امروز نیک می دانیم از برای چه بود.اما سابقه خیانت کواکبیان برای کسانی که در دولت نهم سخت ترین رنج ها را در دانشگاه ها به خصوص دانشگاه علامه طباطبایی کشیده اند سابقه ای آشناست. بچه هایی که خودشان و دوستانشان هرکدام به خاطر یک تجمع یکی دو ساعته دو سه ترم تعلیق خورده بودند نامه نصب شده به بوردهای دانشکده هاشان را خوب دیدند. نام ها تک تک در خاطرشان است. نامه ای که در ان جمعی از وکیل الدوله های مجلس از زحمات بی دریغ برادرشان صدرالدین شریعتی رئیس دانشگاه علامه تقدیر کرده بودند. اما نام مصطفی کواکبیان در آن میان معنای خاصی داشت. معنای خیانت به تمام کسانی که درد محرومیت از تحصیل را کشیده بودند. دانشجویانی که عادت کرده بودند که هیچ حمایتنی از آن ها نشود ولی اصلا توقع حمایت از رئیس دانشگاه را نداشتند.
سخنرانیهای آتشین کواکبیان تنها تا روز انتخابات جریان داشت. تا روزی که فکر می کرد ممکن است نان و نوایی برایش به همراه بیاورد. تا روزی که به قول شنیده ای او خود را در جایگاه وزیر کشور می دید و وزارت های کمتر از آن را لایق خودش نمی دانست. اما پس از انتخابات که ورق برگشت سکوت کواکبیان هم آغاز شد. البته چند روز بعد که شاید برای کواکبیان از دست رفتن آمال وزارت قطعی شده بود. حزب وی (مردم سالاری) شاید آخرین حزبی بود که انتخابات فرمایشی و تقلب در انتخابات را محکوم کرد. هرچند که این سکوت برای خوش بینان می توانست منانند سکوت امثال هاشمی تفسیر شود.
کواکبیان در مراسم تنفیذ و ([...] -آفتابه )داری‌اش در مراسم تحلیف، جایی که حتی ناطق نوری و هاشمی و ری شهری هم در آن قدم نگذاشته بودند، تمام این توهمات را یک باره نابود کرد. امروز همگان می دانند که مصطفی کواکبیان شریک دزد است و رفیق قافله. هرچند که امروز دیگر کسی از قافله او را رفیق نمی داند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر